Możliwość dochodzenia należnych roszczeń majątkowych, przy wykorzystaniu instrumentów aparatu państwowego, takich jak sądy czy komornicy, jest ograniczona w czasie. Instytucja przedawnienia roszczeń, umożliwia zobowiązanemu do spełnienia świadczenia, uchylenie się od obowiązku jego spełnienia na rzecz wierzyciela, po upływie określonego czasu. Przedawnienie wywiera niezwykle doniosłe skutki dla całokształtu szeroko pojętego prawa cywilnego i administracyjnego, bowiem jest podstawową instytucją stabilizującą obrót prawny wskutek ograniczenia możliwości dochodzenia roszczeń, które stały się wymagalne przed wieloma laty. Po drugie zaś, przedawnienie jednoznacznie reguluje sytuację prawną między bezczynnym wierzycielem (na którym przecież nie spoczywa obowiązek natychmiastowego podjęcia działań zmierzających do dochodzenia roszczenia), a interesami dłużnika, dla którego obowiązek wykonania określonego roszczenia może po pewnym czasie stać się zbytnią uciążliwością, a w skrajnych przypadkach: kiedy dłużnik mógł nawet wykonać swoje zobowiązanie, lecz wskutek upływu czasu nie jest w stanie tego udowodnić. Co kryje się za fasadą instytucji przedawnienia roszczeń? Jakie są obowiązujące terminy przedawnienia? Czym są, oraz czym się różnią: zawieszenie biegu terminu przedawnienia, przerwanie biegu terminu przedawnienia oraz wstrzymanie biegu terminu przedawnienia? Zapraszam do lektury artykułu.

„Zobowiązanie które się przedawniło – wygasa” – BŁĄD! Czym jest zobowiązanie naturalne?

Częstym błędem, wynikającym z niezrozumienia instytucji przedawnienia, jest mylne przeświadczenie dotyczącego tego, że zobowiązanie przedawnione staje się rzekomo zobowiązaniem wygasłym. Aby trafnie pojąć istotę przedawnienia, należy dostrzec różnicę pomiędzy długiem, a odpowiedzialnością za dług. Dług to obowiązek dłużnika do spełnienia określonego świadczenia. Wierzyciel zaś może żądać od dłużnika wykonania określonego zobowiązania. Co jednak, jeśli dłużnik nie wykona spoczywającego na nim obowiązku? Wówczas, pojawia się pytanie o jego odpowiedzialność: „Czy dłużnik odpowiada za swój dług, a jeśli tak: to w jaki sposób?”.

Przedawnienie roszczenia nie wpływa w żaden sposób na fakt istnienia długu, jednakże wywołuje niezwykle doniosłe zmiany w zakresie odpowiedzialności dłużnika za dług, bowiem ta – o ile zostanie podniesiony stosowny zarzut: odpadnie. W razie przedawnienia roszczenia, dłużnik wciąż powinien spełnić spoczywające na nim zobowiązanie, jednak do jego wyegzekwowania, wierzyciel nie może wykorzystać instrumentów oddanych mu do dyspozycji przez państwo. To znaczy, że w sytuacji skutecznego podniesienia zarzutu przedawnienia przez dłużnika, wierzyciel nie uzyska wyroku zasądzającego, jak również nie będzie mógł prowadzić efektywnej egzekucji.

Z chwilą przedawnienia, zobowiązanie prawa cywilnego przekształca się w tzw. zobowiązanie naturalne, co znaczy że pomimo ograniczonych możliwości wierzyciela co do odzyskania długu, świadczenie cały czas pozostaje mu należne. A zatem, jeśli dłużnik spłaci dług przedawniony, unosząc się np. pobudkami natury moralnej, czy honorem, takie świadczenie będzie w pełni należne wierzycielowi. Z perspektywy praktycznej, ciekawym przypadkiem jest sytuacja, kiedy dłużnik spłaca dług przedawniony, po czym o możliwości podniesienia zarzutu przedawnienia dowiedział się już po dokonaniu spłaty, w następstwie czego chce odzyskać od wierzyciela środki, do których zwrotu rzekomo „nie był obowiązany”. W takim stanie faktycznym, dłużnikowi nie przysługuje możliwość odzyskania uiszczonego świadczenia, bowiem dłużnik w zasadzie „był obowiązany” do spełnienia świadczenia, pomimo faktu, że ręce wierzyciela pozostawały niejako związane przedawnieniem.

Przykład:

Roszczenie Jana Kowalskiego, przeciwko Tomaszowi Nowakowi z tytułu udzielonej w 2005 r. umowy pożyczki, stało się wymagalne 1 stycznia 2010 r. Tomasz Nowak nie spłacił zaciągniętej pożyczki, jednakże Jan Kowalski – który wyjechał w celach zarobkowych do Australii, z przyczyn natury praktycznej nie miał ochotę wikłać się w inicjowanie postępowania przed polskim wymiarem sprawiedliwości. W 2022 r. Jan Kowalski powrócił na stałe do Polski i przypomniał Tomaszowi Nowakowi o starym długu spoczywającym na nim z tytułu zawartej w 2005 r. umowy pożyczki. Tomasz Nowak, na wezwanie pożyczkodawcy, spłacił spoczywające na nim zadłużenie, jednakże, po wykonaniu stosownego przelewu na konto Jana Kowalskiego, przeczytał w Internecie o tym, że roszczenia majątkowe się przedawniają, a także trafił na treść art. 118 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym: „jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat „. Wzburzony Tomasz Nowak zażądał od Jana Kowalskiego zwrotu spełnionego na jego rzecz świadczenia, na co Jan Kowalski nie przystał. Tomasz Nowak wytoczył powództwo, które zostało oddalone, bowiem pomimo że roszczenie z umowy pożyczki w chwili jego spłaty przez Tomasza Nowaka było przedawnione, pozostawało ono należne. Dług cały czas istniał, odpadła jedynie odpowiedzialność, co wywarłoby skutki wtedy tylko, kiedy Jan Kowalski wytoczyłby powództwo o zapłatę z umowy pożyczki przeciwko Tomaszowi Nowakowi, a ten w odpowiedzi podniósł zarzut przedawnienia. Tak jednak nie było, ponieważ Tomasz Nowak, na wezwanie wszystko zapłacił.

Zarzut przedawnienia roszczenia – Jak go sformułować?

Zgodnie z brzemieniem art. 117 § 2 kodeksu cywilnego, dłużnik (tj. ten przeciwko komu skierowane jest roszczenie) po upływie określonego w ustawie terminu, może uchylić się od jego zaspokojenia. Realizacja zarzutu przedawnienia polega na poinformowaniu wierzyciela o tym, że termin przedawnienia roszczenia upłynął, w związku z czym dłużnik odmawia spełnienia świadczenia.

Możliwość podniesienia zarzut przedawnieniu roszczenia istnieje zarówno na etapie przedsądowych prób zażegnania sporu, jak również na etapie postępowania sądowego. Jednakże, jeśli dłużnik podniesie zarzut przedawnienia na etapie przedsądowym, a sprawa mimo wszystko trafi na wokandę sądową, niezbędne jest ponowne sformułowanie zarzutu przedawnienia także przed sądem.

Do niedawna zasadą i jedną z kluczowych cech instytucji przedawnienia roszczeń, był brak możliwości uwzględnienia przedawnienia z urzędu przez sąd lub inny organ powołany do rozstrzygnięcia sprawy. Reguła ta wciąż ma doniosłe zastosowanie i należy pozostawać w pełni świadomym jej funkcjonowania, jednakże wspomnieć w tym miejscu należy o istotnym przełamaniu tej reguły, którą wprowadziła nowelizacja kodeksu cywilnego z 2018 r. W ramach wspomnianej nowelizacji, wprowadzono art. 117 §2¹  kodeksu cywilnego, zgodnie z którym: „po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi”. To znaczy, że ustawodawca wprowadził po stronie organu rozpatrującego sprawę, obowiązek zbadania czy roszczenie nie uległo przedawnieniu, w sytuacji gdy po stronach sporu stają przedsiębiorca i konsument. Należy jednak pamiętać, że norma ujęta w art. 117¹  § 1-2 kodeksu cywilnego, przewiduje że w wyjątkowych przypadkach sąd może, po rozważeniu interesów stron, nie uwzględnić upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, jeżeli wymagają tego względy słuszności. Dokonując oceny, czy do takiego „wyjątkowego wypadku” w danym stanie faktycznym doszło, sąd uwzględnia w szczególności takie aspekty jak: długość terminu przedawnienia, długość okresu od upływu terminu przedawnienia do chwili dochodzenia roszczenia, czy charakter okoliczności które spowodowały niedochodzenie roszczenia przez uprawnionego, w tym wpływ zachowania zobowiązanego na opóźnienie uprawnionego w dochodzeniu roszczenia.

Ustawa przyznaje dłużnikowi również prawo do zrzeczenia się korzystania z zarzutu przedawnienia roszczenia. W ujęciu praktycznym taka sytuacja ma miejsce dość rzadko, dotyczy jednostkowych sytuacji, w których dłużnik czuje niezwykle silną moralną odpowiedzialność za dług albo kiedy dochodzi do zawarcia ugody sądowej dotyczącej roszczenia już przedawnionego. Skuteczne zrzeczenie się korzystania z zarzutu przedawnienia może nastąpić dopiero po upływie terminu przedawnienia.

Terminy przedawnienia roszczeń

Skupienie wszystkich szczególnych terminów przedawnienia roszczeń majątkowych, funkcjonujących w polskim systemie prawnym nie wydaje się możliwe, przez wzgląd na ich ilość i fakt rozsiania ich po licznych aktach normatywnych. Kluczową zasadą jednak jest, że o ile przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Są to tak zwane terminy ogólne, mające zastosowanie w sytuacji, kiedy nie istnieje żaden przepis szczególny ustanawiający inny termin przedawnienia dla określonej kategorii roszczeń.

Zmodyfikowany wskutek nowelizacji z 2018 r., art. 118 kodeksu cywilnego, określa również nowy sposób obliczania terminów przedawnienia wynoszących dwa lub więcej lat. W takich przypadkach koniec okresu przedawnienia przypadnie na ostatni dzień roku kalendarzowego, w którym nastąpiło „kalendarzowe” przedawnienie. W praktyce oznacza to, iż termin przedawnienia będzie przedłużony do końca roku kalendarzowego.

Przykłady:

Zgodnie z art. 442¹ k.c., roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. A zatem, jeśli poszkodowany poweźmie niezbędne informacje np. w dniu 20 maja 2023 r., to wcale nie oznacza, że jego roszczenie przedawni się 21 maja 2026 r. Zgodnie z nowym określeniem sposobu liczenia terminów przedawnienia, roszczenie o naprawienie szkody przedawni się dopiero z końcem 2026 r.

Zgodnie z art. 568 § 2 k.c. roszczenie o usunięcie wady lub wymianę rzeczy sprzedanej na wolną od wad przedawnia się z upływem roku, licząc od dnia stwierdzenia wady. A zatem, jeśli kupujący stwierdzi wadę rzeczy nabytej w 20 maja 2023 r., jego roszczenie z tytułu rękojmi względem sprzedawcy przedawni się 21 maja 2024 r. Wydłużenie terminu przedawnienia do końca roku kalendarzowego nie będzie miało tutaj zastosowania, ponieważ ustawowy termin przedawnia roszczenia z tytułu rękojmi wynosi mniej niż dwa lata.

Ze względów praktycznych, warto wspomnieć o terminie przedawnienia roszczeń okresowych oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, ponieważ również one zostały zdefiniowane przez ustawodawcę w ramach przepisów ogólnych. Roszczenia o świadczenia okresowe, dłużnik jest obowiązany spełniać z określonych odstępach czasu (tak chociażby: roszczenie o zapłatę czynszu najmu, czy świadczenia rentowego). Z kolei roszczenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, przysługują podmiotom profesjonalnie trudniącym się prowadzeniem określonej działalności gospodarczej, a dochodzone roszczenia są z nią związane. Mogą być kierowane przeciwko innym przedsiębiorcom, jak również przeciwko konsumentom. Termin przedawnienia obu wyżej opisanych kategorii roszczeń, wynosi trzy lata.

Uwaga!

Przepisy dotyczące umowy pożyczki (art. 720 kodeksu cywilnego i następne) nie regulują terminu przedawnienia roszczenia pożyczkodawcy  względem pożyczkobiorcy, o zwrot pożyczki. Z tego względu, zastosowanie odnajdą przepisy ogólne dot. przedawnienia roszczeń. Zgodnie z ich brzmieniem termin przedawnienia takiego roszczenia winien wynosić 6 lat, jednakże uważaj! Jeśli pożyczkodawcą był przedsiębiorca zawodowo trudniący się świadczeniem usług pożyczkowych, a jego roszczenie wynika z zaciągniętego przez Ciebie u niego produktu, termin przedawnienia jego roszczenia będzie wynosił 3 lata od dnia postawienia roszczenia w stan wymagalności – jako roszczenia związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przykładowe terminy przedawnienia roszczeń majątkowych odmienne od terminów ogólnych:

• 6 miesięcy – dotyczy m.in.: roszczeń pożyczkobiorcy o wydanie przedmiotu pożyczki, roszczenia o naprawienie szkody wynikłej z utraty lub uszkodzenia rzeczy wniesionych do hotelu lub podobnego zakładu,
• 1 rok – dotyczy m.in.: roszczeń z tytułu umowy najmu lub użyczenia, roszczeń z tytułu rękojmi za wady prawne oraz za wady fizyczne rzeczy sprzedanej,
• 2 lata – dotyczy m.in.: roszczeń wynikających z umowy zlecenia, roszczeń wynikających z umowy o dzieło, roszczeń z tytułu usług telekomunikacyjnych,
• 3 lata – dotyczy m.in.: roszczeń wynikających ze stosunku pracy, roszczeń wynikających z umowy ubezpieczeniowej, roszczeń z tytułu przysługującego zachowku, roszczeń z tytułu umowy kredytu (w tym również umów o kartę/o udostępnienie limitu na karcie),
• 5 lat – dotyczy m.in.: zobowiązań podatkowych, roszczeń wynikłych z zapisu testamentowego, roszczeń z tytułu naliczonych składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, zdrowotne lub wypadkowe,
• 20 lat – dotyczy m.in. roszczeń powstałych w przypadku szkód wynikłych z przestępstwa, w wypadku komunikacyjnym lub wypadku podczas pracy, w następstwie których została orzeczona odpowiedzialność sprawcy w postępowaniu karnym.

Zawieszenie terminu przedawnienia

Ustawodawca dopuścił możliwość wystąpienia powstania szczególnych sytuacji życiowych, które mogą wpływać na proces dochodzenia roszczeń przez osobę do tego uprawnioną. Odpowiedzią na tego rodzaju sytuacje jest instytucja zawieszenia biegu terminu przedawnienia. Istota zawieszenia sprowadza się do tego, że przy ustalaniu biegu terminów przedawnienia roszczeń, nie uwzględnia się pewnych okresów, w których występowały określone przez ustawodawcę szczególne okoliczności. Co więcej, w sytuacji kiedy te szczególne okoliczności powstaną w chwili, w której bieg przedawnienia w normalnych okolicznościach powinien rozpocząć swój bieg, wówczas następuje przesunięcie początku biegu przedawnienia, do chwili ustania tych okoliczności.

Kodeks cywilny, w art. 121 k.c., przewiduje 6 następujących kategorii okoliczności, skutkujących zawieszeniem biegu terminu przedawnienia:

1. roszczenia, które przysługują dzieciom przeciwko rodzicom – przez czas trwania władzy rodzicielskiej,
2. roszczenia, które przysługują osobom niemającym pełnej zdolności do czynności prawnych przeciwko osobom sprawującym opiekę lub kuratelę – przez czas sprawowania przez te osoby opieki lub kurateli,
3. roszczenia, które przysługują jednemu z małżonków przeciwko drugiemu – przez czas trwania małżeństwa,
4. wszelkie roszczenia gdy z powodu siły wyższej uprawniony nie może ich dochodzić przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw danego rodzaju – przez czas trwania przeszkody,
5. roszczenia objęte umową o mediację – przez czas trwania mediacji,
6. roszczenia objęte wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej – przez czas trwania postępowania pojednawczego.

Art. 122 k.c. przewiduje dodatkową zasadę, która odnajduje zastosowanie do osób niedysponujących pełną zdolnością do czynności prawnych. Ustawodawca trafnie spostrzegł, iż skuteczne dochodzenie roszczeń majątkowych wymaga pełni praw i obowiązków, którymi może dysponować uczestnik obrotu. Z tego względu, przedawnienie roszczenia przysługującego osobie niemającej pełnych zdolności do czynności prawnych nie może skończyć się wcześniej niż z upływem 2 lat od ustanowienia dla niej przedstawiciela ustawowego albo od ustania przyczyny jego ustanowienia. Doprecyzowanie tej zasady, poprzez zagwarantowanie niezbędnej ochrony osobom małoletnim, przewiduje art. 442¹ § 4 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym: przedawnienie roszczenia małoletniego o naprawienie wyrządzonej mu szkody na osobie (bez względu na to czy ma przedstawiciela ustawowego) nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od uzyskania przez nią pełnoletniości.

Przerwanie biegu przedawnienia

Wskutek zaistnienia pewnych zdarzeń, bieg terminu przedawnienia może ulec przerwaniu, co oznacza, że od nastąpienia określonego zdarzenia, okres przedawnia rozpoczyna swój bieg od nowa, a wcześniejszy – nie jest uwzględniany. Przerwanie biegu przedawnienia następuje w przypadku wystąpienia jednej z dwóch okoliczności, o czym stanowi art.  123 § 1 kodeksu cywilnego. Należą do nich:

1. podjęcie czynności przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubowny przedsięwziętej bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia,
2. uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje.

Wśród czynności podjętych bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia, wymienia się chociażby takie aktywności jak: wytoczenie powództwa, czy nawet złożenie wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu do sporządzenia i wniesienia pozwu, złożenie wniosku o zabezpieczenie roszczenia, złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności posiadanemu tytułowi egzekucyjnemu, czy złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji. Nie jest to katalog zamknięty, kluczowe jest aby podjęta czynność zmierzała do dochodzenia, ustalenia, zaspokojenia albo zabezpieczenia roszczenia – i była podjęta przed sądem bądź innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju.

Bieg terminu przedawnienia przerywa się także w momencie uznania długu przez dłużnika.

Zgodnie przyjmuje się, że są dwa rodzaje uznania roszczenia:

1. Uznanie właściwe stanowiące czynność prawną polegającą na tym, że dłużnik oświadcza wobec wierzyciela, że jest dłużnikiem. Najczęściej tego rodzaju uznanie jest elementem pewnej umowy – ugody (zawieranej miedzy wierzycielem i dłużnikiem) albo odnowienia. Istotą ugody jest ustalenie przez strony: jaki jest dług dłużnika, na jakich warunkach ma on być spłacony, oraz jakie ustępstwa strony wzajemnie sobie czynią. Odnowienie z kolei, jest umową mocą której dłużnik zobowiązuje się spełnić: inne świadczenie albo to samo tylko na innej podstawie prawnej, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania. W odnowieniu mieści się uznanie długu przez dłużnika.

• Uznanie niewłaściwe (które czynnością prawną nie jest) polega na jakimkolwiek zachowaniu się dłużnika, z którego wynika, że dłużnik zdaje sobie sprawę z tego, że jest dłużnikiem. Jest ono bardziej zbliżone do oświadczenia wiedzy, niż oświadczenia woli. Dla przykładu: jeśli wezwany do zapłaty dłużnik odpowiedzi, że zapłaci w przyszłości, ponieważ aktualnie nie ma pieniędzy, albo poprosi o odroczenie płatności bądź rozłożenie jej na raty, wówczas mamy do czynienia z niewłaściwym uznaniem długu.

Jeśli dłużnik przyzna w drodze uznania, że ma świadomość bycia dłużnikiem, dochodzi do przerwania biegu przedawnienia. Uznanie (właściwe i niewłaściwe) nie wymaga żadnej konkretnej formy, co może prowadzić do wątpliwości na gruncie udowodnienia, że do takiego uznania doszło. Jednakże w sytuacji, kiedy w toku postępowania sądowego dłużnik kwestionuje zasadność powództwa powołując się np. na brak zawarcia umowy, wykazanie przez wierzyciela, że do uznania doszło, może okazać się kluczową okolicznością w sprawie przemawiającą na jego korzyść.

Przedawnienie roszczeń wynikłych z umowy kredytowej

Umowa kredytu oraz umowa pożyczki, przy założeniu, że została zawarta z przedsiębiorcą, zawodowo trudniącym się działalnością w zakresie udzielania tego typu instrumentów finansowych, zasadniczo ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia wymagalności wynikłego z nich zobowiązania. Pamiętaj! Jeśli zawrzesz umowę pożyczki z nieprofesjonalistą, np. pożyczysz kilkaset złotych od sąsiada, termin przedawnienia będzie wynosił 6 lat.

W odniesieniu roszczeń wynikających z umów kredytowych, niezwykle istotną uchwałę wydał w dniu 10 maja 2023 r. Sąd Najwyższy, który stwierdził że: „Wypowiedzenie umowy kredytu nie wpływa na bieg terminu przedawnienia roszczeń o zapłatę rat kredytu, które stały się wymagalne przed wypowiedzeniem umowy„.

Istota zacytowanej uchwały Sądu Najwyższego sprowadza się do stwierdzenia, że roszczenia banków, których źródło stanowią wypowiedziane umowy kredytowe, ulegają przedawnieniu zgody z zasadami ogólnymi, zaś samo wypowiedzenie umowy kredytu przez kredytodawcę nie ma wpływu na bieg terminu przedawnienia. Roszczenia banku będą przemawiać się zatem po 3 latach od ich powstania (od nadejścia terminu wymagalności) – np. jeśli zgodnie z harmonogramem kredytowym, rata kredytu miała być płatna 1 sierpnia 2018 r., to od 1 stycznia 2022 r. roszczenie o zapłatę tej raty będzie przedawnione. Nawet gdyby do wypowiedzenia umowy kredytowej doszło później – np. w 2020 r.: w żaden sposób nie wpłynie to, na fakt przedawnienia raty, która stała się wymagalna 1 sierpnia 2018 r.

Przedawnienie roszczeń – O czym musisz pamiętać?

• Wskutek przedawnienia roszczenia, wierzyciel nie może skutecznie wykorzystać instrumentów aparatu państwowego, takich jak: sąd czy komornik do wyegzekwowania długu,
• Przedawnienie roszczenia majątkowego nie powoduje tego, że przestaje ono istnieć. Wskutek przedawnienia odpada odpowiedzialność za dług, ale dług jako taki, cały czas istnieje i dokonując spłaty długu przedawnionego, nie możesz się domagać następczego zwrotu świadczenia,
• Zarzut przedawnienia wymaga podniesienia przed sądem. Tylko w sprawach z udziałem konsumentów, sąd uwzględni przedawnienie z urzędu,
• Sposób obliczania terminów przedawnienia nie jest kwestią jednoznaczną. W przypadku roszczeń o terminie przedawnienia krótszym niż 2 lata, przedawnienie nastąpi zgodnie ze wskazaniem kalendarza, z kolei w przypadku roszczeń o terminie przedawnienia dłuższym niż 2 lata, przedawnienie de facto nastąpi na koniec roku kalendarzowego, w którym „kalendarzowy” termin przedawnienia upłynął,
• O ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej, termin przedawnienia roszczeń wynosi 6 lat, w przypadku roszczeń o świadczenia okresowego oraz roszczeń związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą – termin przedawnienia wynosi 3 lata. Kodeks cywilny i ustawy szczególne przewidują jednak dziesiątki innych terminów przedawnienia, w zależności od charakteru podnoszonego roszczenia,
• Przerwanie biegu przedawnienia następuje nie tylko wskutek podjęcia działań przez wierzyciela, ale może także stanowić efekt zachowania dłużnika, dlatego jeśli podejrzewasz, że żądane od Ciebie roszczenie jest przedawnione, zachowaj szczególną uwagę w korespondencji z wierzycielem, aby go nie doprowadzić do jego uznania i przerwania biegu.

Adwokat Anna Uznańska z Łodzi – prowadzę sprawy o zapłatę na etapie przedsądowym jak i sądowym. Na zlecenie klienta dokonuję analizy przedawnienia roszczenia, możliwości podniesienia zarzutu przedawnienia. Działam na terenie Łodzi i całego województwa łódzkiego. W sprawach o zapłatę działam na terenie całej Polski.