Sytuacje w których dwie osoby prowadzą wspólne życie, pomimo braku zawarcia przez nie związku małżeńskiego, już od dawna przestały należeć do rzadkości. Decyzje o przyjęciu takiej formy współżycia (choć trudno stwierdzić czy użycie w tym kontekście słowa „forma” jest do końca trafne, wszak istotą tego typu związków jest brak sformalizowania), są motywowane różnymi argumentami – poczynając od tych dotyczących natury charakterologicznej partnerów, na tych związanych z kwestiami majątkowymi kończąc.

Z racji strategicznej pozycji w kształtowaniu całokształtu ekonomii państwa, banki w porównaniu z innymi uczestnikami obrotu, są osobami prawnymi o specyficznym statusie. Już na pierwszy rzut oka można celnie stwierdzić, że na bankach spoczywa większa liczba wymogów i obostrzeń – a w razie popełnienia ewentualnych uchybień w ich zakresie: banki muszą liczyć się z surową odpowiedzialnością z nimi związaną. Jedną z kategorii obowiązków, do przestrzegania których banki są zobligowane, są wymogi mające na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa